به گزارش خبرگزاری مهر، نگاه اجمالی به ماده متحرک و درحال چرخش اطراف یک سیاه چاله نشان می دهد که این سیاه چاله منبع انفجار عظیم انرژی با فاصله هزاران سال نوری است.

 تصویر سال 1998 از تلکسوپ فضایی هابل که نشان دهنده یک فوران چرخان گاز است که از مسیه 87 خارج شده است، تلسکوپ جدید تصدیق کرده است که این فوران از یک سیاه چاله بسیار عظیم آمده است

سیاهچاله‌ها معمولا فرمانبردار نیستند اما ذره‌ای با وزن بسیار سبک می‌تواند از لحاظ نظری با منفجرکردن «بمب سیاهچاله‌ای»، سیاهچاله‌های چرخان را متوقف کند. محاسبات جدیدی که در فیزیکال ریویو لترز منتشر شده، نشان می‌دهد که اگر فوتون‌ها یا ذرات شبیه فوتون جرم داشته باشند، می توان آن ها را بمب سیاهچاله ای در نظر گرفت. یک فوتون جرمدار از لحاظ نظری غیرممکن نیست بلکه جرمدار شدن فوتون نشانه ای از پاشندگی نور و وجود تک قطبی های مغناطیسی است. با این حال، وجود قطعی سیاهچاله های چرخان (بمباران نشده) این امکان را محدود می کند و به نویسندگان امکان داد تا سخت ترین حد را بر جرم فوتون قرار دهند.

بمب های سیاهچاله ای و قید آن بر جرم فوتون

کیهانشناسی استاندارد با دقتی بسیار، پیش بینی می کند که هیدروژن و هلیوم درست بعد از مهبانگ تولید شدند اما به نظر، پیش بینی لیتیوم راه درازی دارد. در نشریه Physical Review Letters، مقاله ای منتشر شده که می گوید صدها هزار سیاهچاله در کهکشان ما می توانند مقادیر چشمگیری لیتیوم تولید کنند زیرا ابر داغ ماده حول آن‌ها می تواند باعث همجوشی هسته‌ای شود. اگر مشاهدات این موضوع را تایید کنند، تشریح این که این همه لیتویم کجا رفتند، دشوارتر می‌شود.

تلسکوپ فضایی NuSTAR، در صبحگاه روز چهارشنبه 13 ژوئن 2012، توسط پرتابگر هوا به فضای پگاسوس به فضا پرتاب شد و با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت. NuSTAR که سرواژه "آرایه تلسکوپ طیف نگار هسته ای" است، قرار است در طول موج های پرانرژی ایکس به جستجو و بررسی ماهیت و ساختار سیاه چاله ها بپردازد. این تلسکوپ در فاز اول ماموریت فضایی خود که حدود 2 سال به طول می انجامد، از مناطق اطراف مرکز کهکشان راه شیری که محل تجمع سیاه چاله هاست، نقشه برداری می کند. همچنین NuSTAR، به بررسی مواد و عناصر بقایای انفجارهای ابرنواختری جوان می پردازد تا داده هایی درباره ماهیت این انفجارها را جمع آوری کند؛ همچنین این تلسکوپ در طول ماموریت خود به بررسی تشعتشات کیهانی نیز خواهد پرداخت.
تلسکوپ فضایی NuSTAR، مجهز به دو اپتیک خاص و یک ردیاب جدید در طول موج های پرانرژی ایکس است که نسبت به آنچه که در تلسکوپ فضای فضایی چاندرا و XMM-Newton پیش از این استفاده می شد، پیشرفته است. ابزارها و تجهیزات نصب شده روی این تلسکوپ، نسبت به ماموریت های قبلی قادر هستند وضوح طیفی 10 تا 100 برابر بیشتر را برای دانشمندان فراهم کنند.
تلسکوپ فضایی NuSTAR، پس از پرتاب در مداری به ارتفاع 550 کیلومتر از سطح زمین با زاویه میل مداری 6 درجه نسبت به استوا قرار گرفت. این تلسکوپ، در بازه طول موجی KeV5 تا KeV80، به رصد کیهان خواهد پرداخت.

فایل پیوست 1685
طول این فضاپیما هنگام بازشدن آرایه تلسکوپی آن به 10 متر می رسد

یک تیم ستاره شناسی دسته ستاره‌های جدیدی که به سمت اولین سیاه چاله نشانه گرفته شده‌اند را شناسایی کدند.
به گزارش سرویس علمی ایسنا منطقه خراسان، یک گروه ستاره‌شناسی علائم معناداری را پیدا کردند که نشان می‌دهد سیاه چاله‌ها ممکن است مرکز کهکشان‌های کوچک خرد شده باشند.
میتو سرولیت یکی از اعضا ستاره شناسی دانشگاه هاروارد گفت: برای اولین بار است که شواهدی از محیط این سیاه چاله داریم. در این شرایط طیف آبی رنگ گازهای داغی را به بیرون ساطع کرده و میزان انرژی جمع شده در لبه گودال را نشان می‌دهد. طیف قرمز رنگ نیز ممکن است وجود ستاره‌ها را نشان دهد.
وی افزود: آنچه به صورت قطعی می‌توان مطرح کرد این است که می شود از حلقه ستاره‌های متمرکز شده در یک نقطه انرژی و نور گرفت و با استفاده از رنگ‌هایی که دیده می شود نیز اطلاعات را تحلیل کرد.

شاید هیچ چیز در دنیای فیزیک همانند سیاهچاله ها اسرارآمیز نباشد، پدیده هایی کیهانی که همه چیز را به درون خود می کشند و حتی زمان را نیز در دل خود متوقف می سازند. بنابراین حتماً برایتان جالب خواهد بود که بدانید واژه سیاهچاله توسط کدام فیزیکدان پا به عرصه فیزیک گذاشت. این فیزیکدان کسی نبود جز جان ویلر (John Archibald Wheeler). جان ویلر، یکی از آخرین بازماندگان نسل فیزیکدانانی است که مستقیم با اینشتین همکاری داشته اند.
در واقع ویلر را می توان ادامه دهنده راه اینشتین در دست یابی به نظریه میدان واحد در فیزیک محسوب کرد. جان ویلر در نهم جولای 1911 در  شهر جکسونویل فلوریدا دیده به جهان گشود. 22 سال بیشتر نداشت که دکترای خود را از دانشگاه معروف جان هاپکینز امریکا دریافت کرد. او نزدیک به چهل سال تمام، استاد فیزیک دانشگاه پرینستون بود. او همچنین مدتی را در دانشگاه تگزاس در آستین سپری کرد.ویلر برخلاف اغلب دانشگاهیان آن دوران، در کنار تحقیق، اهمیت بسیار زیادی برای تدریس و آموزش نیز قائل بود.
روش تدریس ویلر مملو از خلاقیت، تخیل و ابتکار بود تاجایی که می توان او را علاوه بر یک فیزیکدان فوق العاده، یکی از شاخص ترین چهره ها در عرصه آموزش فیزیک نیز محسوب کرد. شاید به همین دلیل بود که فیزیکدانان بزرگی نظیر ریچارد فاینمن ، کیپ ثورن (Kip Thorne) ، چارلز میسنر ، رابرت والد ، جاکوب بکنستین ، هیو اورت  نزد او پرورش یافتند. ویلر در سال 1957، تعمیم نظریه نسبیت عام را آغاز کرد و بدین ترتیب از پدیده حیرت انگیز دیگری در پهنه کیهان پرده برداشت؛ کرمچاله ها. کرمچاله ها تونل هایی فضازمانی هستند که بخشی از جهان را به صورت میان بر به بخشی دیگر از آن متصل می کنند.
کرمچاله ها حتی می توانند با اتصال یک لحظه زمانی به لحظه ای دیگر در گذشته یا آینده، نقش ماشین زمان را ایفا کنند. از آن عجیب تر آنکه کرمچاله ها ممکن است کانال هایی برای خروج از این جهان و ورود به جهان های دیگر باشند. ویلر در یک سخنرانی عمومی در سال 1967 برای نخستین بار واژه «سیاهچاله» را به جهان فیزیک معرفی کرد. در ضمن، ویلر را می توان جزء یکی از پیشگامان نظریه گرانش کوانتومی به حساب آورد.
او زمانی در جمله مشهوری چنین گفت؛ «در کائنات چیزی جز فضازمان وجود ندارد. ماده، بار الکتریکی، الکترومغناطیس و تمامی میدان های دیگر همگی صرفاً تجلیاتی از همین فضازمان هستند.» جالب اینجا است که جدیدترین دستاوردهای فیزیکدانان در عرصه گرانش کوانتومی، این سخن ویلر را که مدت ها پیش بیان شده بود، تایید می کند. اگر چنین باشد باید گفت که ما حقیقتاً با تمامی کائنات یگانه ایم.

گروهی از ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل خوشه ای از ستارگان جوان را یافتند که در اطراف سیاه چاله کوچکی می چرخند که بازمانده یک کهکشان کوتوله است.

 ستاره شناسان می دانند که ستارگان چگونه فرو می پاشند و سیاه چاله های خوشه های ستاره ای را که 10 برابر جرم خورشید وزن دارند می سازند. اما تاکنون روشن نبود که سیاه چاله های عظیم (همانند سیاه چاله غول پیکر مرکز کهکشان راه شیری که به بزرگی 4 میلیون خورشید است) چگونه در هسته کهکشانها شکل می گیرند.